Dolfijnen

Familie, vrienden......we hebben vanmorgen onze eerste snorkelavontuur op Hawaï gehad. Deze begon met vroeg opstaan, en dan bedoel ik echt vroeg, Half 6. Na snel een broodje en thee te hebben veroverd gingen we onze snorkelspullen uitzoeken. Voor mij een eitje, maar voor René met mt 47 is dat iets anders, maar tis gelukt. En daar gingen we, vol verwachting. Tjonge jonge, ik weet niet hoe ik die eerste ervaring van ons moet omschrijven. Toen we in de baai aankwamen, zagen we al een hele grote groep dolfijnen, en al redelijk veel zwemmers. Dus, wij het water in, samen met Carolina onze begeleidster, daar de snorkelspullen op en aan, drijfbordje mee onder de arm, voor het geval we moe worden, en toen flipperen richting die dolfijnen. Ben ook een beetje nerveus, want normaal ga ik niet zover de zee in, stel je voor. En dan moet ik straks ook nog duiken, en dan moet ik met mijn kop in het water, en daar heb ik eigenlijk gurwelijk de pest aan, of niet dan meiden? Maar ja, aan de andere kant voelen we ook iets van Wauw, alleen al om in die oceaan te liggen, en die dolfijnen te zien springen, dat vonden René en ik al heel wat. De adrealine begon al wat sneller te stromen. Opeens gebaart Caroline, duiken, wij met de kop in het water. Allemachting, je weet niet wat je ziet. Opeens waren er rondom ons heen alleen maar dolfijnen. Machtig gewoon, rene en ik lagen hand in hand in die oceaan, bijna roerloos, alleen maar te kijken. In het kielzog van een aantal dolfijnen zwemmen heel kleine dolfijntjes, nog net niet vast geplakt aan hun moeder. Zo mooi om te zien. Deze groep met hun jongen komen een aantal keren terug om René en mij te begroeten lijkt het wel. We zwemmen ruim 2 uur lang, duiken geregeld om die grote groep dolfijnen onder het water te zien zwemmen. Eén keer kwam er een dolfijn zo dicht aan ons langs, dat we hem hadden kunnen aanraken, of dat hij ons met z’n staart had kunnen raken. Maar wij liggen beide vol ongeloof en ontzag alleen maar in dat water te kijken en te genieten. Wat een geweldige ervaring. We kunnen bijna niet wachten tot de volgende morgen. Het is dan intussen half 10 in de ochtend. Het moment voor de dolfijnen om weg van de baai te zwemmen om verder in zee te gaan slapen.
Momenteel liggen we op een soort Bounty strand, te genieten van de golven in de zee. Ik heb al een heuse kokosnoot in de tas zitten. Die vallen gewoon uit die bomen hier op het strand. En toen ik daar zo lag te meimeren en nagenieten van die geweldige ervaring vanmorgen, dacht ik. Laptop op schoot, typen, en jullie mee laten genieten. We hebben een onderwatercamera, waar we de komende ochtenden mee gaan experimenteren. Deze kunnen we nu niet op de website zetten, pas na het ontwikkelen. Maar die gaan komen, en krijgen jullie zeker te zien. We gaan straks als we weer naar ons logeeradres rijden, een pitstop maken op het strandje van gisteren om jullie dit verslag te sturen.
Tot laterzzzzzzzzzzzzzz